Prolog

Comunione e Liberazione sięga początkiem roku 1954, kiedy to kapłan Luigi Giussani, nauczyciel religii w jednym z liceów mediolańskich, rozpoczyna swą działalność wychowawczą wśród uczniów. Z biegiem lat, bez jakichkolwiek z góry powziętych planów, doświadczenie Comunione e Liberazione, którego celem jest kształtowanie dojrzałej wiary u mężczyzn i kobiet żyjących w dzisiejszym społeczeństwie, rozpowszechniło się najpierw we Włoszech, następnie zaś w Europie i na świecie, przenikając do różnorakich środowisk życia społecznego, kulturalnego i obywatelskiego.

Najgłębszym sensem ruchu jest przywoływanie do pamięci o Chrystusie, tak by była ona przeżywana w codziennych okolicznościach życia. Specyfikę charyzmatu ruchu można ująć następująco:

Będąc namacalnym przykładem dynamiki wielkiej metody chrześcijańskiej, jaką jest wcielenie, ruch pragnął zawsze urzeczywistniać własne powołanie "katolickie" i "misyjne" angażując się w Kościele, z Kościołem i dla Kościoła, w posłuszeństwie Papieżowi i biskupom, poszukując jedności chrześcijan w każdym środowisku jako znaku zmartwychwstania Chrystusa dla dzisiejszego człowieka.

Art. 1

Fraternia Comunione e Liberazione (Bractwo Comunione e Liberazione) jest powszechnym stowarzyszeniem świeckich zrodzonym z charyzmatu ks. Luigi Giussaniego, zaaprobowanym i wyniesionym przez Stolicę Apostolską do rangi osoby prawnej. Celem Stowarzyszenia jest wychowywanie osoby do wiary oraz dawanie świadectwa chrześcijańskiego w świecie.

Stowarzyszenie ma swą siedzibę w Mediolanie, obecnie Via Rombon 78, i działa we Włoszech, jak i poza ich granicami.

Art. 2

Celem, który wytycza sobie Bractwo, jest wspomaganie i promowanie zaangażowania osoby w doświadczenie chrześcijańskie, w posłuszeństwie magisterium i tradycji Kościoła katolickiego, tak aby z czasem każdy człowiek zrealizował własną tożsamość i własne powołanie. Tego rodzaju zaangażowanie znajduje swoje urzeczywistnienie i podporę w przeżywanej komunii stanowiącej wymiar oraz podstawowy wymóg osoby i sprawiającej, że pamięć o wydarzeniu Chrystusa staje się czymś codziennym poprzez przekształcanie egzystencji, włącznie z oddziaływaniem na całe społeczeństwo, przy całej uwadze na stosowność czasu i sposobów.

Art. 3

Pod przewodnictwem Papieża i biskupów członkowie Stowarzyszenia uczestniczą w życiu Kościoła w swoich diecezjach i współpracują w dawaniu świadectwa życia chrześcijańskiego w każdym środowisku - w szkole, na uniwersytecie, w fabryce, w biurze, w świecie kultury, w miejscu zamieszkania - poprzez pracę, która stanowi specyficzną formę więzi człowieka dojrzałego z rzeczywistością.

Art. 4

Do zasadniczych momentów i wymiarów w Stowarzyszeniu zalicza się: szczegółowe orędzie i katecheza, uczestnictwo w dniach skupienia oraz w rekolekcjach promowanych przez Stowarzyszenie, systematyczne uczestnictwo w sakramentach, praca kulturowa będąca pogłębieniem i wyrażeniem własnej wiary oraz warunkiem odpowiedzialnej obecności w społeczeństwie, działalność charytatywna będąca formą wychowania do darmowej służby drugiemu oraz wyrazem zaangażowania osoby na szczeblu społecznym, zaangażowanie misyjne będące formą wychowania do zmysłu katolickości Kościoła, a także formą powołania.

Art. 5

Członkami Stowarzyszenia są osoby (duchowne, zakonne, świeckie jakiegokolwiek stanu, bez różnicy płci), które przystępują formalnie do Stowarzyszenia i zobowiązują się na piśmie, że pozostając w środowisku własnej codzienności i pracy będą żyć w pełni duchem Stowarzyszenia, zarówno w sensie istoty jak i formy, oraz że w harmonii z powinnościami własnego stanu będą promować i realizować jego cele.

Art. 6

Przylgnięcie do Bractwa rodzi się kiedy osoba przekonuje się, że charyzmat Comunione e Liberazione przedstawia dla osoby autentyczne narzędzie pomocy pozwalające jej urzeczywistniać we własnym życiu cel życia Kościoła: rozwój świętości w świecie.

Ci, którzy mają zamiar przylgnąć do Bractwa, zwracają się do Przewodniczącego Stowarzyszenia z pisemnym podaniem, w którym deklarują podjęcie zobowiązań ustalonych przez niniejszy Statut oraz, zgodnie z otrzymanym pouczeniem, wyrażają zgodę na użycie własnych danych personalnych w celach statutowych. O przyjęciu poszczególnych członków postanawia Diakonia Centralna.

Art. 7

Od członków Stowarzyszenia wymaga się codziennego życia komunią, które stanowi drogę poświęcenia się dla misji Stowarzyszenia oraz oddania się na jego służbę dla realizacji celów wytyczonych przez Statut.

(...)